Wauw, Wauw, Wauw, wat een avonturen weer! Ik krijg regelmatig de vraag wanneer er weer een nieuw reisverslag online komt. Goed nieuws voor deze mensen, ik heb weer wat mooie verhaaltjes voor jullie in petto! Inmiddels heeft de herfst hier zijn intrede gedaan en gaan we zelfs al richting winter, waarbij we soms wel drie seizoenen in één dag hebben. Het begint al wat af te koelen (vooral ’s nachts brr…) en mijn nieuwe favoriete plekje in huis is dan ook voor het lekker warme houtkacheltje ’s avonds (verwarming in huis? No way, doen we hier niet aan). Geen jaloersmakende weerupdates meer vanuit hier(voorlopig!), dat is dan weer een voordeeltje voor jullie. Maar goed, dat warme zomerzonnetje gun ik jullie natuurlijk van harte en ook ik heb de perfecte manier gevonden om aan de regenachtige winter in het grauwe Grabouw te ontkomen (daarover later meer).

Zuid-Afrika is en blijft een prachtig land, waar ik van blijf genieten en iedere dag weer nieuwe dingen leer! Veel dingen zijn inmiddels heel normaal geworden, maar er zijn ook genoeg dingen die mijn aandacht iedere keer weer opnieuw weten te trekken, zoals de fenomenale uitzichten over Kaapstad en de die heerlijke onverwachtse wendingen van de dag. Ik voel me echt thuis in dit land. Ik realiseer me steeds meer dat je geluk uit de kleine dingen moet halen en niet te veel moet vastklampen aan idealen. Juist de onvoorspelbaarheid en spontane acties maken iedere dag weer een nieuw avontuur. De veiligheid is dan wel niet super en de vrijheid af en toe beperkt, maar daar leer je mee omgaan. Ik weet inmiddels wat beter waar ik wel kan komen en waar beter niet, waardoor kleine rondjes hardlopen prima gaat. Je hebt hooguit een paar honden achter je aan zitten of je wordt aangemoedigd door een stel mannen met bivakmutsen in een voorbij rijdende auto, maar dat beetje meer adrenaline in mijn lijf kan geen kwaad! De afgelopen weken zaten weer vol geweldig mooie avonturen, die ik maar al te graag met jullie deel. Samen met Jeffrey heb ik een onvergetelijke trip door Zuid-Afrika gemaakt, waarvan we nog lang kunnen nagenieten! En er is nog meer bezoek uit Nederland, want ook mijn ouders zijn komen overvliegen om twee weekjes te genieten van dit prachtland! Super leuk om ze kennis te laten maken met mijn leventje hier en de charmes van Zuid-Afrika

Vrijdag 3 april is het dan eindelijk zover, Jeffrey in Zuid-Afrika! Als ik hem door de aankomstdeuren van Cape Town Airport zie komen, storm ik op hem af om hem eerst eens een goede knuffel en een kus te geven, wat ben ik blij om hem weer te zien! We starten het avontuur in Kaapstad, waar we de eerste paar dagen doorbrengen. Jeffrey krijgt al snel te maken met het feit dat er in Afrika niet vaak iets volgens planning verloopt. Een mooi voorbeeld hiervan is ons Tafelbergavontuur. Wat begon als een normale hike, kreeg al gauw een onverwachtse wending…

Met een goed gevulde maag en 3 flessen water op zak, beginnen we vol optimisme aan onze weg naar de top (1086 m hoog). Het is een warme dag met de zon vol op de Tafelberg, maar met regelmatig een tussenstop komen we de eerste 20 minuten goed door. Dan komen we aan bij een bordje: Platteklip (de normale route) linksaf. Net op het moment dat wij deze aanwijzing willen volgen, komt er een Kaaps stel aangelopen: een goed getrainde sportvrouw en een man met een aardig bierbuikje, die 10 meter achterligt op zijn vrouw, nog even het zweet van z’n voorhoofd afveegt en bij het bordje aankomt alsof hij zojuist de top van de Kilimanjaro bereikt heeft . ‘Hee, hier rechtdoor is een leukere route met hele mooie uitzichten. Wij doen deze klim regelmatig en het is goed te doen. Jullie kunnen wel met ons mee als jullie willen?’ Wij kijken elkaar aan en besluiten vrij snel om hierin mee te gaan (‘als die man het kan, moeten wij het ook kunnen’ dacht ik nog). De man werpt nog even een blik op mijn sneakers en daar gaan we dan, achter het Kaapse stel aan. Ze hebben het tempo er goed inzitten en na zo’n 5 minuten zijn ze dan ook al uit ons zicht verdwenen. Het eerste stuk hebben we echt plezier in het klimmen, maar we komen er al gauw achter dat het wel eens een behoorlijk pittige route kan worden. De bergwand wordt steeds steiler en de paadjes nauwer. De rotsblokken worden groter en de klim daarmee steeds lastiger en gevaarlijker. Het idee dat je met één kleine misstap binnen no-time beneden aan de berg ligt, stelt niet echt gerust. Maar goed, wij wilden avontuur, dus we gaan gewoon door. Met wat zuchten, kreunen en steunen komen we steeds hoger. Tot we op het punt komen dat het echt te gevaarlijk wordt om nog verder te gaan. Daar zitten we dan op een rotsblok op 1040 meter hoogte, niet wetend wat te doen. Er komt een ervaren bergbeklimmer aangelopen. Als ik vraag hoe de route er verder uitziet, antwoordt hij: ‘Oh, nog wel een aardig stukje zo steil als dit. Maar je kan beter naar boven gaan dan naar beneden, dat is nog moeilijker’. Pff.. wat nu? Een stuk verderop komt de cable car voorbij en we horen de mensen zeggen: ‘Wow, look at them! They’re crazy!’ Heel fijn. De zon gaat over een uur onder, dus besluiten we toch maar stapje voor stapje de weg naar beneden te wagen. De schemering komt op en het begint harder te waaien. Na nog een paar uitglijertjes, met halve hartverzakkingen tot gevolg, komen we na 5 uur weer veilig beneden aan. Bekomen van de schrik, kunnen we er gelukkig op terugkijken als een positieve ervaring, die ons nog lang in ons geheugen gegrift zal staan.

Om wat meer van de Afrikaanse cultuur mee te krijgen, zijn we een ochtendje de Township Langa in geweest. Ik was er al vaak langs gereden, maar had het nog nooit echt van binnen gezien. Samen met onze gids (die zelf in die Township woont) hebben we alle kanten van de Township verkend, waaronder de welbekende krotjes, de ‘Longstreet van Langa’, kinderen die dolgraag wilden spelen en zelfs de ‘Beverly Hills’ van Langa, hoe leuk! Geweldige gids, die zijn werk vol passie deed. We deden alles lopend, om zo meer ‘part of the community’ te zijn. Wat ik vooral mooi vond om te zien is dat de mensen er samen het beste van proberen te maken en gebruik maken van elkaars mogelijkheden om de community verder te ontwikkelen. Als afsluiter hebben we geluncht bij één van de lokale bewoners, waar we gastvrij werden ontvangen en lekker eten voorgeschoteld kregen (gelukkig geen schapen- of vissenkoppen, maar een prutje van ‘mielies’ met groenten en een goed stuk kip). Ondertussen deed onze gids een poging om ons wat van de Xhosa-taal bij te brengen. Erg leuk hoor, maar damn wat is dat moeilijk! Terwijl ik mijn best deed om die woorden langer dan 2 seconden te onthouden en überhaupt uit te kunnen spreken, bleek Jeffrey er een aardig talent voor te hebben. Stiekem schuilt er dus gewoon een klein Afrikaantje in hem!

De rest van onze dagen in Kaapstad hebben we lekker op ons gemakje de stad en omgeving verkend. De gekleurde huisjes van Bo-Kaap, het stormachtige Kaap de Goede Hoop, de mooie rit door Chapman’s Peak, de relaxte sfeer met heerlijk eten in Waterfront, Longstreet, de gemiste zonsondergang, mijn mislukte pogingen tot kaartlezen… Kortom, perfecte inleiding op onze roadtrip.

Stellenbosch staat bekend om zijn wijdverspreide wijngaarden. Tijd voor lekkere wijntjes dus! We kiezen voor een Big 5 Winesafari bij één van de mooiste wijnboerderijen van Stellenbosch. In een privé-jeep worden we naar de top van de wijnheuvels gebracht, waar we een lekker glas Sauvignon Blanc krijgen aangereikt. We genieten van het prachtige uitzicht over de wijnvelden, terwijl onze gids rijkelijk vertelt over de verschillende wijnen. Voor ik het doorheb krijgen we de welbekende vraag: ‘Nog vragen?’, waarop ik doodleuk antwoord met ‘voor nu niet meer, misschien later nog.’ Klaar voor het volgende wijntje stappen we in de jeep. Als we vervolgens beneden uitkomen, realiseer ik me dat de tour al is afgelopen. Nou ja, dan maar chillen in ’t zonnetje!

De dagen daarna breidt het reisgezelschap zich uit, mijn ouders in Afrika! Samen hebben we een paar leuke dagen met vooral heel veel gezelligheid. Eerst een korte stop in Grabouw, want mijn leefomgeving moet natuurlijk even geshowd worden. Met z’n vieren reizen we verschillende kustplaatsjes af, waaronder Hermanus en Mosselbaai. Leuk om te zien, maar na een paar dagen zijn we toch wel toe aan wat meer actie. Tijd voor onze eerste safari! En dan heb ik het over niet zomaar een safari, maar eentje achterop de rug van een paard. Een bijzondere ervaring (toch Jeffrey? Haha), vooral die eerste keer dat je een olifant, neushoorn of zebra ziet. Verder hebben we vooral heel veel apen gezien. Tussen de wilde apen lopen in Monkeyland, wat een geweldige beesten zijn dat! Echt fotogeniek zijn ze alleen niet en het is dan ook een hele kunst om ze scherp op de foto te krijgen. Geweldig om die aapjes rond te zien slingeren in de bomen en als je dan tijdens een hike door de bossen ineens een paar wilde apen tegenkomt, is dat stiekem toch wel heel gaaf!

Het hoogtepunt van onze reis was zekerste weten de grote jeep SAFARI! Het was een hele gezellige dag met super veel indrukwekkende momenten. We waren deze dag samen met een Duits stel, dat een enorme passie voor reizen heeft. Die mensen hebben in hun leven zo ontzettend veel van de wereld gezien en wisten een hoop inspirerende verhalen te vertellen, echt leuk! Daarnaast hadden we een geweldige gids, met dezelfde flauwe humor als Jeffrey af en toe (die was natuurlijk helemaal in z’n element was). Dit gaf de safari wel een hele positieve sfeer, echt een topdag! Met zo’n 16 graden was het een frisse dag, waar we eigenlijk heel veel geluk mee hadden. De dieren zijn dan juist actiever, waardoor we veel verschillende soorten hebben gezien (zelfs sommige waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden!). ’s Ochtends zijn we naar Addo Elephant Park gegaan en je raadt al wel wat we daar gezien hebben… Juist, grote grijze massa’s olifanten! Sommige mensen daar deden een ferrari safari, maar wij namen gelukkig uitgebreid de tijd om deze mooie beesten van heel dichtbij te bekijken. Bijzonder om te zien dat je totaal niet opgemerkt wordt als je voorbij rijdt. Ze gaan gewoon hun gang en lopen met gemak één meter langs de auto vandaan, zonder er ook maar één seconde aandacht aan te besteden. Wist je trouwens dat olifanten zo’n 250 kg per dag eten?! We hebben niet alleen olifanten gezien, maar ook zebra’s, struisvogels, een schildpad en zelfs een tor. Dat contrast tussen een olifant en een tor is echt bizar groot. Wat is de natuur toch fascinerend! ’s Middags zijn we doorgegaan naar Schotia, om hier nog veel meer moois te aanschouwen. Giraffes, zebra’s, neushoorns, springbokken, impala’s, inyala’s, kudu’s, wildebeesten/gnoes, hartenbeesten, blesbokken, waterbokken (en vast nog wel meer bokken). Ook nog even de groetjes gedaan aan Pumba, Timon was er helaas niet bij vandaag. Dan op zoek naar ‘the king of the jungle’, de leeuw! Daar hebben we stiekem allemaal toch wel het meest naar uitgekeken. Van teleurstelling was totaal geen sprake toen we de leeuwen aantroffen, druk bezig om hun avondmaal te verslinden. Het vers gevangen hartenbeest werd tot op het bot opgegeten, wat voor indrukwekkende beelden zorgde. Vooraf hebben we een verklaring moeten tekenen dat deze safari geheel op eigen risico was (zoals alles hier op eigen risico is). Mocht je opgegeten worden door een leeuw? Helaas pindakaas. Gelukkig werden we bij het naderen van de leeuwen nog even gerust gesteld door onze gids: ‘Maak je geen zorgen, ze hebben de voorkeur voor Duitse toeristen’. Gelukkig hadden de leeuwen op dat moment genoeg aan het hartenbeest en hebben we de safari allemaal overleefd. We hebben niet alle dieren van de big five kunnen spotten, maar zijn blijven steken op drie. Luipaard en buffel zijn we niet tegengekomen, dus die blijven nog even op mijn verlanglijstje staan. Goede reden om nog een keer op safari te gaan!

We vervolgden onze trip naar het prachtige Tsitsikamma National Park. Slingeren door de boomtoppen en een mooie hike door de rijke natuur. Toen we mensen daar vertelden dat onze volgende bestemming wel zo’n 3 uur rijden was (aardig stukje naar ons idee), reageerden ze heel neutraal met: ‘Oh, dat is niet zover dan.’ Voor die mensen is het de normaalste zaak van de wereld om een paar uur te rijden voor je de volgende stad bereikt, terwijl je bij ons binnen 3 uur aan de andere kant van Nederland zit. Best raar idee eigenlijk. Maar goed, een van de laatste bestemmingen was Oudtshoorn, dat bekend staat om de struisvogelboerderijen. Hier kwamen we mijn ouders weer tegen en samen hebben een kijkje genomen bij die vreemde vogels. Blijkbaar de enige vogelsoort met maar twee tenen (just so you know ;) ). Aan Jeffrey de eer om een kort ritje te maken achterop de rug van een struisvogel, een waar spektakel voor ons haha. Verder in Oudtshoorn nog een hele mooie Waterfall Hike gedaan (alweer? Ja, weer een hike! Maximaal genieten van de adembenemende uitzichten natuurlijk). Met z’n tweetjes stappen we weer in de auto om onze weg te vervolgen naar Gansbaai. De rit over de Route 62 is al een heel avontuur op zich en onze autoritjes deden ook zeker niet onder aan de gezelligheid van onze reis. In Gansbaai heb ik (en nu overdrijf ik niet) één van de spannendste dingen van mijn leven gedaan: Shark Cagediving! Ja, echt waar. Op de vroege ochtend zijn we met de boot de zee opgegaan om Jaws dan eindelijk in het echt te zien. En wauw, wat een ervaring is dat! Eerst deze reusachtige, angstaanjagende beesten vanaf de boot bewonderd. Sommige waren wel 4 meter lang, echt bizar om te zien! Ik stond tussen de fotograaf en Jeffrey in, die allebei vol trots hun beste foto’s aan mij showden. Toen was het tijd voor het echte werk. Wetsuits aan, duikbril op en hup, de kooi in! Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Het ijskoude zeewater van de Indische Oceaan (12 graden brr.. ) is toch niet mijn ideale omgeving. Maar de kooi uit, ho maar! De haaien kwamen zo dichtbij, dat ik Jaws zomaar had kunnen aaien over zijn rug. Het risico om met vijf vingers minder het water uit te komen liep ik toch liever niet, dus heb ik mijn handen netjes binnen de kooi gehouden. Verkleumd van de kou, maar een hele ervaring rijker, kwamen we een half uur later het water weer uit.

De laatste paar dagen hebben we doorgebracht in Kaapstad, waar we met z’n vieren nog wat sightseeing hebben gedaan. De Catamaran Boattrip was de perfecte manier om van ’t heerlijke zonnetje te genieten. Tijdens deze boottocht werden we vergezeld door dolfijnen en zeehonden, best een leuke bijkomstigheid. Als afsluiter van deze mooie reis zijn we nog een keer de Tafelberg opgegaan, dit keer met succes! Na 3 hele mooie weken was het weer tijd om afscheid te nemen. Het was een geweldige tijd, waar ik met veel plezier op terugkijk!

Ik kan jullie nog wel 10x vertellen hoe erg ik onder de indruk ben van Zuid-Afrika, maar ik geloof dat jullie dat nu onderhand wel doorhebben. Jeffrey heeft in zijn tijd in Zuid-Afrika ook een hoop indrukken opgedaan, waar ik natuurlijk heel benieuwd naar was. Hij was zo lief om hier een stukje over te schrijven:

“Ruim twee maanden van elkaar gescheiden zijn, terwijl je het liefst ieder klein moment met elkaar deelt. Een uitdaging. Des te meer een onbeschrijfelijk gevoel als je elkaar dan weer in de armen sluit en vervolgens drie weken samen door het natuurschone Zuid-Afrika mag reizen. Michelle was ondertussen al redelijk geafrikaniseerd, af te lezen aan haar relaxtheid en beeldschone vertoning in haar Afrikaanse jurk. Voor mij was het een spannende maar onvergetelijke kennismaking met het leven en de cultuur daar; plezierig, ongedwongen, gastvrij, ondernemend en trots, maar een immense omslag als je er na een intensieve voorbereiding achter komt dat niets gaat zoals je verwacht. Een verademing en ogenopenende ervaring als je dat in het perspectief plaatst van onze door regels, haast en stress gedreven Westerse maatschappij. Soms moet je ook niet willen weten wat er komen gaat, aldus de vader van Michelle. Uiteraard heeft het avontuur meeslepende, dubieuze en opwindende momenten opgeleverd. Denk hierbij aan vastzitten op een berg 50 meter onder de top, bizarre verkeerssituaties en wellicht meer kilometers links gereden hebben dan rechts, voor het eerst rijden op een paard EN struisvogel, wilde dieren spotten in uitgestrekte landschappen of je in het water bevinden met de Jaws familie en hun overweldigende macht voelen. Een drie weken durende roadtrip waarin het eindeloze asfalt aan ons voorbij trok, maar die je laat beseffen hoe wijds en divers de aangezichten zijn. Het ene moment rijd je door een groen bebost en regenachtige omgeving, het volgende moment rijd je door een gortdroog berglandschap dat filmisch aandoet. Niet iets wat je meemaakt op de weg naar Groningen. Deze reis door het zuidwesten van Zuid-Afrika gaf natuurlijk maar een fractie weer van wat het land te bieden heeft. Desondanks was het een aaneenrijging van memorabele gebeurtenissen, die ik met niemand anders had willen beleven dan Michelle. Daarnaast wil ik een vetgedrukte voetnoot maken dat het meereizen van Sjaak en Liesbeth een hartelijke en welkome toevoeging was.

Schat, ik ben ervan overtuigd dat je de laatste twee maanden nog tot een geweldige opvolging van je Zuid-Afrikaanse avontuur gaat maken. Ik denk stiekem al aan het moment dat je weer in ons midden bent, dan kunnen we gaan dromen over onze volgende trip.”

Dankjewel schat! Heel mooi, ben onder de indruk!

Inmiddels zijn al deze mooie vakantieherinneringen alweer meer dan een maandje oud en ben ik nu weer ‘hard’ aan het werk. Het heeft even zijn tijd nodig gehad, maar na 3 maanden (het is en blijft Afrika natuurlijk) loopt het project dan eindelijk en hebben we het gevoel echt nuttig werk te leveren. Eigenlijk zonde dat we nu alweer bijna moeten gaan afronden... Waar we de eerste weken vooral bezig waren om de kwijlende kinderen zoveel mogelijk te ontwijken, hebben we de groep nu eigenlijk bijzonder goed onder controle. Ik sta er zelf ook van te kijken hoe we dit voor elkaar hebben gekregen, maar ben er toch wel een beetje trots op. We hebben goede ideeën voor de groepstherapieën in gedachten en willen posters maken per activiteit om de kinderen er wat actiever bij te betrekken. Zo af en toe komt ook het jeugdsentiment weer even naar boven met spelletjes als annemaria koekoek, stoelendans, flessenvoetbal en ‘schipper mag ik overvaren?’ Heel leuk! Vanuit onze werkplek hebben we sinds kort uitzicht op twee ezels. Waarom er opeens twee ezels in de tuin lopen, geen idee.. ‘donkey therapy’ (nadat ‘horse therapy’ toch niet zo’n succes blijkt)? Ach ja.. er is in ieder geval iedere dag weer genoeg te beleven op stage. Uiteindelijk zijn wij hier om de caregivers te leren hoe zij ons werk zelf kunnen voortzetten. We hebben de individuele behandelingen per kindje stap voor stap uitgeschreven, zodat het eigenlijk bijna niet meer mis kan gaan. Althans, dat dachten we. Toen we afgelopen week met de overdracht wilden beginnen, bleek de persoon aan wie wij het moesten leren verdwenen te zijn, zonder enige aankondiging.. Maar hee, this is Africa, dat kan hier allemaal gewoon. Snel op zoek naar een oplossing, want de tijd vliegt. Nog maar 2,5 week stage en dat zit ons werk hier er alweer op!

Dan nog even kort iets over de uitstapjes van afgelopen weken, want we hebben natuurlijk niet stilgezeten. We hebben onder andere een bezoek gebracht aan Robbeneiland, waar ik uiteraard even een fotootje heb geschoten van de cel van Mandela en weer een stukje geschiedenisinfo rijker ben geworden. Rugby is DE sport in Afrika (het Nederlandse voetbal zeg maar). Een Rugby game bijwonen was dan ook een must do voor mij. Op een zaterdagavond zijn we naar het Newlands Stadion in Cape Town gegaan voor de wedstrijd Stormers vs Bulls. Vooraf heb ik me even laten vertellen dat ik de Stormers moest aanmoedigen en heb ik een poging gedaan om de spelregels te begrijpen. Hoewel iedereen om de drie seconden begon te juichen (waar ik niet echt een reden toe zag, maar toch maar gewoon meedeed), vond ik het geweldig om te zien. De sfeer in zo’n stadion is echt immens!

Verder heb ik voor het eerst van mijn leven 1,5 uur in de rij gestaan voor een pinautomaat (pinnen op Payday is dan ook niet aan te raden) en ben ik op een zondagochtend naar de kerk geweest. Dit is toch wel een bijzondere ervaring is. Totaal niet vergelijkbaar met de kerk in Nederland. Er was een band die voor de muziek zorgde en er werden wijze levenslessen gegeven, met ook af en toe wat humor tussendoor. Heel leuk om een keer te zien, en geen hostie aan het einde, maar.. chocolade! Zeker de moeite waard om vaker te doen. Een van de mooiste hikes die ik tot nu toe heb gedaan, is Lionshead. Op een vrijdagmiddag zijn we met de groep omhoog geklommen om bovenop de berg de zon te zien zakken in de zee. Het uitzicht over Kaapstad is echt zo ontzettend mooi, vooral als het donker wordt en je de stad langzaam ziet oplichten.

In het begin van deze maand hebben we met alle studenten van Grabouw een Community Day georganiseerd, een dag die bedoeld was om de mensen van de community te vermaken en wat dichter bij elkaar te brengen. Uiteindelijk kwam het meer neer op één groot kinderfeest, met geschminkte gezichtjes en kleurrijk gelakte nagels na afloop. Het was gezellig en volgens mij zijn we er aardig in geslaagd om de kinderen een leuke dag te geven. De laatste tijd kom ik steeds meer met locals in contact. Dit levert interessante discussies op en het is de perfecte manier om wat meer van het echte Afrika te ontdekken. Zo ben ik inmiddels wijzer geworden over het Afrikaans dansen. Ik heb me laten vertellen dat er niet zoiets bestaat als ‘HET Afrikaans dansen’, maar dat alles draait om gevoel. ‘Just feel the rhythm and let your whole body dance! ’ werd mij meegegeven. We gaan ons best doen en ik hoop jullie over een paar maandjes dan ook van een masterclass Afrikaans dansje te kunnen voorzien. Mijn nieuwe favoriete muziekinstrument is de marimba, dat heb ik afgelopen weekend besloten nadat we met een paar studenten naar Mama Afrika zijn geweest, een restaurant in Longstreet met live muziek. We hebben onze smaakpupillen goed op de proef gesteld met verschillende soorten vlees (krokodil, springbok, struisvogel, kudu en zwijn) om vervolgens kennis te maken met de heerlijke muziek van een marimbaband. Kortom, heerlijke avond!

Met nog maar een paar weekenden te gaan, naderen we het einde. Gelukkig hebben we nog heel wat moois in het vooruitzicht. Over een paar weken ga ik namelijk weer op reis! Een maand lang reizen door Afrika samen met Lotte (jaa, ze komt naar ZA!) en Meike, nu al zin in!

Ik geloof dat jullie zo wel weer een beetje op de hoogte zijn van mijn ervaringen. Het is een aardig lang verhaal geworden, maar dat zijn jullie intussen wel gewend van mij. Als ik eenmaal begin met schrijven… Gelukkig weten mijn trouwe volgers dat wel te waarderen. Ik geniet in ieder geval nog steeds van alle positieve reacties, super leuk!

Drukkies en soentjies vanuit Grabouw!