Weer een maandje verder… Time flies! Mijn tweede reisverslag heeft even op zich moeten laten wachten, maar zie dat maar als een goed teken (geen nieuws is goed nieuws zeggen we dan). De vorige keer heb ik veel leuke reacties gehad op mijn reisblog, dank jullie wel! Afgelopen weken heb ik weer heel wat spannende avonturen meegemaakt, dus hoog tijd om dit even met jullie te delen. Ga er maar vast goed voor zitten, want ik heb zo’n voorgevoel dat dit wel eens een aardig stuk tekst kan gaan worden.

‘Go with the flow’, dat is het motto hier. Ik kan me prima aanpassen aan het Afrikaanse leventje, alles op ’t gemakje. Waarom haasten? Alles draait hier om genieten en stilstaan bij de kleine dingen die een mens gelukkig kunnen maken. Dat probeer ik dan ook zoveel mogelijk te doen en ik moet zeggen dat het weinig moeite kost om met die instelling mee te gaan. Die positiviteit is echt aanstekelijk! Lekker eten en drinken, de warme ochtendzon, het prachtige uitzicht, de o-zo-mooie sterrenhemel, een warme knuffel van je stage-kindje. Slechts een paar voorbeelden van al het moois hier. Haast en stress passen niet binnen dat patroon, dus laat ik die ook lekker buiten beschouwing. ‘Nederlanders hebben de klok, de Zuid-Afrikanen hebben de tijd’ zoals ze hier ook wel zeggen, heerlijk! Af en toe is mijn chillstatus misschien net iets té groot, waar mijn huisgenootjes alles vanaf weten. Gelukkig zijn zij er om mij weer met beide benen op de grond te zetten als ik weer eens aan het dagdromen ben…

Er wordt mij regelmatig om een update van het weer in Zuid-Afrika gevraagd. Nou kan ik jullie vertellen, het weer hier is echt iets om vrolijk van te worden

(al is het de laatste dagen iets minder). Vorige week nog was het in Kaapstad de warmste dag sinds 100 jaar en met zo’n 45 graden op dat moment ook nog eens de warmste plek ter wereld. Nou moet ik toegeven dat deze tropische temperaturen – zelfs voor mij als koukleum – wat aan de hoge kant zijn. Het was voor ons gewoon een stagedag en airco doen ze hier niet aan, dus je kan al wel raden hoe productief deze dag wel niet was.. We hebben toen ook maar besloten de dossiers van de kinderen even te laten voor wat het was en zijn met de kindjes gaan zwemmen. Beste tijdsbesteding op zo’n moment en ook nog eens goed voor de spiertjes! Een fijne bijkomstigheid van die dag was de vier uur durende stroomuitval ‘s avonds. Ah nee, geen stroomuitval!!! Geen Wifi, geen licht, geen gas, geen stroom, accu laptop en telefoon leeg.. Wat moeten we nu doen?! Dit zou een typisch Nederlandse reactie zijn. Gelukkig hebben wij ons intussen aardig aangepast aan de Afrikaanse manier van denken. Met z’n allen buiten zitten onder het genot van een drankje bij kaarslicht, genieten van de weergaloze sterrenhemel. Klinkt heerlijk toch? En ook nog eens mijn tijd nuttig besteed door samen met Meike een mooi oefenprogramma in elkaar te zetten. Ja, je leest het goed: mijn plan om te gaan sporten is ten uitvoer gebracht! Naast onze eigen sportuurtjes, verbranden we ook de nodige calorietjes met het leren van nieuwe dancemoves op de vele inspirerende partytjies. De feestjes hier zijn heel gezellig. Er wordt veel gedanst, gezongen en gelachen. Die Afrikanen zijn zo soepel in de heupen, daar ben ik stiekem wel een beetje jaloers op.

De hoge temperaturen brengen helaas ook een nadeel met zicht mee. De bosbranden in en rondom Kaapstad, die zelfs het Nederlandse nieuws gehaald hebben. Ook in Grabouw zelf zijn er regelmatig kleine bosbrandjes. Dit komt zo vaak voor, dat we er niet eens meer van opkijken. Een brandje naast het tankstation? Wij gaan gewoon vrolijk boodschappen doen 10 meter verderop. Best een raar idee als je erover nadenkt dat dat brandje er zomaar voor kan zorgen dat de hele boel ontploft.. (in Nederland zou het hele dorp geëvacueerd worden) Maar goed, in Afrika kan alles. Nu ik het toch over bizarre dingen heb, laatst hebben wij een bankoverval van dichtbij mogen meemaken. Twee studenten gingen pinnen aan de overkant van de straat, toen wij opeens allemaal knallen hoorden. Huh, is dat nou vuurwerk? Toen mensen uit paniek hun kinderen oppakten en alle kanten op renden, zijn we er toch maar snel vandoor gereden, zonder enig idee te hebben wat er aan de hand was. Een bankoverval met dodelijke afloop bleek later… Een overval is trouwens geen uitzonderlijke gebeurtenis in ons dorp (volgens de verhalen, zelf gelukkig nog niet meegemaakt). Het klinkt misschien wat vreemd na dit verhaal, maar ik voel me toch best veilig hier. Zolang je niet in je eentje over straat loopt ’s avonds of je iPhone of andere dure dingen showt in het openbaar, is het eigenlijk heel vredig hier. Dus pap, mam, even voor jullie geruststelling, jy moenie worry nie, alles sal regkom!

Afrikaans is een heerlijk taaltje, echt waar! Beetje bij beetje krijg ik dit wonderlijke taaltje steeds meer onder de knie. En dat moet ook wel, want de meeste kindjes en ouderen verstaan alleen maar Afrikaans. Nou lijkt Afrikaans wel een beetje op Nederlands en nog meer op plat Brabants, dus met een beetje improvisatie en creativiteit kom je er vaak ook wel. Maar goed, dat is nog niet alles. Laatst vertelde onze begeleider doodleuk dat het ook wel handig is als we een beetje Xhosa kunnen. Xhosa is een kliktaal, heel leuk om te horen hoor, maar hoe ga ik dit ooit leren?! Deze taal is totaal niet in mijn vocabulaire repertoire opgenomen en gaat zelfs Google Translate te boven. Maar goed, alles valt te leren zeggen ze, dus we gaan ons best doen! Wie weet blijk ik er wel een enorm talent voor te hebben en spreek ik straks vloeiend Xhosa

. Dan hebben we nog onze Duitse huisgenootjes (had ik maar beter opgelet tijdens de lessen Duits 7 jaar geleden..), dus zelfs mijn Duitse woordenschat wordt nog eens wat uitgebreid. Tot slot hebben we nog Engels, de taal die we het meest spreken en waar je gelukkig een heel eind mee komt bij de meeste mensen. Soms spreek is zelfs drie talen door elkaar en het mooie is dat ze je dan vaak alsnog begrijpen. Al met al wordt mijn talenkennis flink uitgebreid!

Oke, dat was even een korte inleiding in het Zuid-Afrikaanse leven. Dan ben ik nu aanbeland bij een onmisbaar onderdeel van mijn tijd in Zuid-Afrika: de uitstapjes! En dat zijn er nog al wat sinds mijn vorige verslag. Ieder weekend gaan we er wel op uit, op zoek naar avontuur en nieuwe ervaringen. Dit is altijd weer iets om naar uit te kijken en ’s maandags wordt dan ook vaak al overleg gepleegd over de plannen voor het volgende weekend. Ons weekend begint op donderdagmiddag (voordeel van eigen uren in kunnen plannen

. Om dit in te luiden gaan we vaak naar Peregrine, een boerderij winkel/restaurantje met allemaal pure producten, een waar paradijsje! Gezellig lunchen op ’t terras of genieten van een lekker bakje koffie. Nog even shoppen in ’t winkeltje en we zijn weer helemaal voldaan. Vaste prik van de donderdagavond is de Bear & Barrel, de lokale kroeg van Grabouw, waar we met alle studenten proosten op het weekend.

Ons tripje naar Kaap de Goede hoop was erg leuk. Onderweg nog even gestopt in Simon’s Town om onze zwart-witte vriendjes te spotten (pinguïns in Afrika? Ja, het is echt waar!). Daarna doorgereden naar een mooi plekje aan het water, waar de koks van de tour een lekkere lunch voor ons gingen bereiden. Dit verliep alleen iets anders dan verwacht.. We kregen namelijk bezoek van niets of niemand minder dan de BABOONS!(bavianen) En niet eentje, maar de hele familie was van de partij. In eerste instantie lijken ze schattig, maar zodra ze gratis eten zien worden ze brutaal (wat dat betreft zijn het net mensen). Zij hebben dan ook meegenoten van onze lunch door twee broodzakken van de tafel te grissen en er daarna snel vandoor te gaan. Weten we in ieder geval ook weer dat het bord Baboons are dangerous and attracted by food er niet voor niks staat. Wel weer een avontuur rijker! Eind van de middag zijn we op onze eindbestemming aangekomen, Kaap de Goede hoop/Cape Point. Hier hebben we genoten van het fantastische uitzicht en natuurlijk (zoals elke toerist) een fotootje geschoten met het bekende bordje van Kaap die Goeie hoop. De tour zat erop, op naar het volgende avontuur: stappen in Kaapstad! Al moesten we eerst nog even de weg naar het hostel zien te vinden, wat toch best lastig is met de chaotische verkeersdrukte van Kaapstad. Daarnaast hadden we eigenlijk ook geen flauw idee waar we precies heen moesten, dus was het ook niet zo’n wonder dat we er anderhalf uur over gedaan hebben in plaats van de 10 minuten die het had kunnen zijn. Maar.. we zijn er gekomen en daar gaat het om. Stappen in Kaapstad dus, erg leuk! Je ziet er de meest bizarre dancemoves en ook een ideale plek als je zelfvertrouwen een boost nodig heeft (met een groot scala aan opmerkingen als ‘wauw, you’re my google, you’re everything i’m searching for’). Dat is wel even iets anders dan café ’t Hart in Drunen! De volgende dag lekker rustig aan gedaan en een bezoekje gebracht aan een mooi stukje Kaapse kust. Ook afgelopen weken hebben we goed van onze weekenden gebruik gemaakt met onder andere een wine tasting en mijn eerste sandboard avontuur. De Elgin Wine tasting was niet direct wat je van een wine tasting verwacht, maar kwam meer neer op relaxen in ’t zonnetje op een prachtige locatie, met een goed glas wijn in de hand. Het sandboarden was een hele uitdaging, maar wel erg leuk om een keer te doen (beetje te vergelijken met snowboarden, maar dan op ‘t zand). In het begin leek het meer op zandhappen, maar na een tijdje oefenen ging het steeds soepeler. Doorzettingsvermogen loont in dit geval. Mijn spieren hebben het ook goed geweten de volgende dagen, met spierpijn in spieren waarvan ík niet eens wist dat ik ze had. Ik als fysiotherapeute, moet je nagaan. Slecht fysiotherapeute of echt heel veel spierpijn? Ik hoop dat laatste dan toch. Na het sandboarden een terrasje pakken om lekker uit te rusten, maar er was één klein probleempje: de auto startte niet meer (lichten vergeten uit te zetten, oeps!), dus daar sta je dan! Gelukkig waren er uiteindelijk een paar mannen met startkabels die onze auto weer aan de praat hebben gekregen. Op naar Kaapstad dus, waar we ’s avonds hebben deelgenomen aan het Kaapse nachtleven. Het afgelopen weekend was weer heel tof! We zijn naar het Holi Colour festival in Kaapstad geweest, wat een vrolijke en kleurrijke bedoeling was. Muziek, kleurpoeder, dansen en gezelligheid in de heerlijke Afrikaanse zon met de Tafelberg op de achtergrond, wij hebben ons wel vermaakt! Na het festival snel een welverdiende douche genomen om alle kleuren af te spoelen, want dat was nodig! Het opvallende was dat er bijna alleen maar blanke mensen op dat festival waren, waaronder veel Nederlands studenten. Zo zie je maar: waar je ook heen gaat, overal zijn Nederlanders te vinden.

Het klinkt nu misschien alsof wij alleen maar vakantie vieren, maar doordeweeks zijn wij gewoon ‘hard’ (voor Zuid-Afrikaanse begrippen) aan het werk op onze stageplekken. Ons project bij Agapé met de kindjes begint goed te lopen. We hebben de afgelopen weken bij een aantal kinderen een fysiotherapeutisch onderzoek uitgevoerd, waarbij we toch wel bijzondere dingen zijn tegengekomen. Zo is er een meisje die zo erg vergroeid is, dat ze zo goed als vastzit in één houding. En dit omdat er gewoon nooit eerder iets aan haar spasticiteit gedaan is. Ons doel met haar is dan ook om de ‘kwaliteit van leven’ zoveel mogelijk te behouden dan wel vergroten. Voor ieder kindje hebben we de hoofdproblemen beschreven en een bijpassend behandelplan opgesteld. Hoewel de meeste kindjes CP (Cerebral Palsy) hebben, hebben ze allemaal verschillende uitingsvormen en bewegingsmogelijkheden. Daarnaast moeten we natuurlijk ook rekening houden met het feit dat het kinderen zijn. Hun leergierigheid en onvoorspelbaarheid maakt het ontzettend leuk (en uitdagend) om met ze te werken. Ze mogen dan wel een beperking hebben, een eigen wil hebben ze nog steeds! Meike is 10 dagen op vakantie, dus zat ik afgelopen week alleen op het project. Mijn allereerste weekje als individuele fysiotherapeute, spannend! Niemand die je controleert of weet waar je precies mee bezig bent. Dat voelt heerlijk, maar toch ook wel een beetje gek. Ze vertrouwen mij volledig met de kindjes en laten me alles doen, wat ik toch wel een hele bijzondere ervaring vind. Ik heb deze week een start gemaakt met de behandelingen en wat is dat leuk om te doen! Toch is het iedere dag weer een verrassing wat je precies gaat doen. Een planning maken heeft weinig zin, want die wordt toch altijd weer omgegooid. ‘Oh Michelle, zou jij de groepsactiviteit kunnen doen?’ Dat was even improviseren, maar wel heel goed voor je creativiteit. Sporten op klassieke muziek (ze hadden geen andere muziek haha), tja... dat is weer eens iets anders dan normaal. De kinderen genoten er in ieder geval van, dus dan ben ik ook tevreden

. Ik heb deze week ook gebruikt om de kindjes wat meer persoonlijk te benaderen en het grappige is dat ik met een paar kinderen al wel een lichtelijk een band begin te vormen. Zo is er een jongetje die zo’n 10x op een dag met big smile naar me toe komt om me een knuffel te geven, ook als ik midden in een groepsactiviteit zit. Eigenlijk toch wel heel schattig. Ik heb afgelopen week dus een goede start gemaakt met de behandelingen en ben heel benieuwd naar de komende ontwikkelingen. Heb namelijk zo’n voorgevoel dat er nog best een paar verrassende resultaten te behalen vallen!

Dan hebben we nog ons andere project, huis Silwerjare. Langzaamaan begint dit ook wat meer vorm te krijgen. We hebben de dossiers aardig op orde (eindelijk!) en ik ben afgelopen week met de eerste behandelingen aan de slag gegaan. Het is soms wel lastig dat de meeste mensen verwachten dat ze in no-time de halve marathon kunnen lopen. Voor de meesten zal er dan toch echt een wonder moeten gebeuren. Maar aangezien ze daar ook in geloven, weet je het nooit. We houden hoop! Tegelijkertijd moeten we natuurlijk wel een beetje realistisch blijven. Aan de motivatie zal het in ieder geval niet ontbreken, want de meeste mensen vinden het heel leuk om met ons te oefenen en zijn ons ontzettend dankbaar. Zo is er een man die ons iedere keer een appel aanbiedt als we zijn geweest en hij laat ’s ochtends speciaal een lekker luchtje opspuiten door de verzorgers, omdat ‘the beautiful ladies’ weer komen, zo schattig! Dan nog een kleine bijkomstigheid, broeken en inco’s (luiers) vallen hier consequent af en onderbroeken kennen ze niet echt. De geur die dan loskomt en het aanblik op dat moment laat ik jullie te raden over. Een ander opvallend dingetje is dat iedereen, maar dan ook echt ie-de-reen, rookt in Huis Silwerjare. Maar goed, de therapie gaat goed en we doen ons best de oudjes een beetje in beweging te krijgen. Vandaag heb ik een vrouw aan het lopen gekregen, die in geen lange tijd meer gelopen had. Toch wel leuk om te zien hoe trots ze dan op zichzelf is. Ook haar ‘vriend’ (een verliefd stelletje in het bejaardenhuis, super leuk!) stond apetrots toe te kijken.

Nu Meike en nog wat andere studenten volop aan het genieten zijn van de Garden Route, is het toch wel rustig in huis. Of ik niet mee had gewild? Ja, zeker wel! Maar ik bespaar mijn vakantie voor in april, als mijn ouders en Jeffrey deze kant op komen! Mijn ouders gaan een trip van 15 dagen maken, waar Jeffrey en ik een aantal dagen van meepikken. Daarna vervolgen we onze reis met z’n tweeën. We zijn nog druk bezig met plannen (onze skypesessies duren gemiddeld zo’n twee uur), maar het belooft een hele mooie reis te worden! Skydiven, bungeejumpen, duiken met haaien, een olifantentour, de Big 5 spotten etc. Er is in ieder geval genoeg te doen en ik heb er nu al ontzettend veel zin in!

Tot slot wil ik nog even zeggen dat ik het toch wel waardeer dat jullie de tijd hebben genomen om mijn hele verslag te lezen. Ik hoop dat jullie zo een beetje een beeld hebben van mijn leventje hier!

Fijn weekend, met hopelijk een zonnige lentestart!

Groetjes uit het verre Zuiden! Xxx